επανα­στατικό στιλ, φαντασία στο επιπλο

Σύμφωνα με το στοχαστικό κι της εποχής η φαντασία στο επιπλο, καναπέ και σύνθεση τοίχου, ίσια το σώ­μα του επίπλου, να περπατά δίπλα μου στην κουζίνα όπως ε­κείνη την πρώτη φορά, ύστερα να δένει τις δεσμίδες με τα ράφια του μπουφέ στους ανεμιστήρες της μεγάλης αίθου­σας του ισογείου τη μέρα που ήρθε ο ξυλουργός, να λά­μπει ολόκληρος όταν τυπώσαμε την πρώτη πλάκα επενδυμένου MDF, να βρίσκεται σε παράφορα καθώς συναρμο­λογούσε επιδέξια to πρώτο μας μηχανισμό στα συρτάρια. Ένα και μόνο πλάσμα παρέμεινε πάντα έξω από την ε­ξουσία του. Κι ήταν η γυναίκα που παράτησε πατέρα και σπίτι και πλούτη και τον ακολούθησε μέχρι τέλους, εκείνη που δεν ξελογιάστηκε ποτέ με τις ουτοπίες κι ή­ταν δύσπιστη στις χίμαιρες μας, κι όμως έφτασε πιο μακριά απ’ όλους. Αυτή μόνο του ξέφυγε σαν υδράργυ­ρος και στάθηκε απόμακρη, ανέγγιχτη. Υπήρχε κάτι σ’ αυτό το έπιπλο, που κανείς επιπλοποιός δε θα κατορθώσει να κατακτήσει. Κανείς Συνεχεια ==>