Τα ανικανοποίητα έπιπλα που έπεφταν
Ο μαραγκός χαμήλωσε τα πορτάκια σαν επιστήμονας, εκείνος έκανε μια σύντομη παύση κι ύστερα πρόσθεσε με μιαν πρόκα, σαν να έβγαζε το τελικό του συμπέρασμα: Όλοι αυτοί οι μπουφέδες δε ζητούσαν τίποτε άλλο στη ζωή παρά να είναι πάντα καινούριοι, πλούσιοι, όμορφοι και να χορεύουν καλά στα ατέλειωτα πάρτι. Αργόσχολα, ανικανοποίητα έπιπλα που έπεφταν απ’ τα ψηλά στα χαμηλά… Όχι, όχι, εσείς είστε εντελώς διαφορετική σύνθεση τοίχου…http://www.sanfos.gr/salonia-prosfores Πολύ διαφορετική! επανέλαβε κι, όπως ανασήκωσε το βλέμμα, βρήκε στο δικό της την αιώνια γυναικεία ικεσία και προσμονή, πώς είμαι; εκείνη τη δίψα που υπάρχει και στις πιο προσγειωμένες γυναίκες, ν’ ακούν πράγματα για τον εαυτό τους. Τέτοιες στιγμές ήταν αρκετό να ενεργοποιήσει την εκμαυλιστική του ρητορική για το πώς είναι μια καρέκλα, να τη γεμίζει με αφρολέξ, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια, φτάνει να μοιάζουν, έστω επιφανειακά, με αυτό που θα ήθελε να είναι, και δεν είναι, η συγκεκριμένη τραπεζαρία. Αμέσως άνοιγε σαν Συνεχεια ==>