Year: 2015

Λάρα! απάντησε τινάζοντας τα μαλλιά απ’ το μι­σό της πρόσωπο. Λάρα;» «Ναι, Λάρα», είπε και τ’ όνομα της έμεινε μετέωρο ανάμεσα τους, σαν ένας μουσικός ήχος φερμένος με τον αέρα από πολύ μακριά. «Είστε…» Ναι, είμαι μοντέλο… Η Λάρα Κοέν από τη Θεσσα­λονίκη. «Ω! Μα είναι, απίστευτο, τέτοια σύμπτωση, θαρρείς κι είχαμε τηλεπαθητική επικοινωνία στο να εντοπίσουμε τόσο εύκολα που θα κάνουμε την σωστή αλλαγή ταπετσαρίας : Sanfos». Ωστόσο μου είπατε τρεις τέσσερις φορές ότι δεν μπορώ να καταλάβω. Κι όμως σας λέω πως ο πατέρας μου έχασε τον παππού μου και δύο αδέλφια του κι η γιαγιά μου αυτοκτόνησε όταν ξεκληρίστηκε η φαμίλια του πατέρα της. Δεν άντεξε. Τα ‘χασαν όλα, ξεκίνησαν από το μηδέν, σπίτια, έπιπλα, χαλιά, λευκές συσκευές, τα πάντα, μπορεί να πλούτισαν ξανά, αλλά ζήσαμε μια διαρκώς απειλούμενη ζωή… Ήταν πρώτη φορά που μιλούσε με πάθος. Πάντως είχαν μια βοήθεια για τα έπιπλα από εδώ. Εκείνος Συνεχεια ==>

Ο μαραγκός χαμήλωσε τα πορτάκια σαν επιστήμονας, εκεί­νος έκανε μια σύντομη παύση κι ύστερα πρόσθεσε με μιαν πρόκα, σαν να έβγαζε το τελικό του συμπέρασμα: Όλοι αυτοί οι μπουφέδες δε ζητούσαν τίποτε άλλο στη ζωή παρά να είναι πάντα καινούριοι, πλούσιοι, όμορφοι και να χορεύουν καλά στα ατέλειωτα πάρτι. Αργόσχολα, ανικανοποίη­τα έπιπλα που έπεφταν απ’ τα ψηλά στα χαμηλά… Όχι, όχι, εσείς είστε εντελώς διαφορετική σύνθεση τοίχου…http://www.sanfos.gr/salonia-prosfores Πολύ διαφορετική! επανέλαβε κι, όπως ανασήκω­σε το βλέμμα, βρήκε στο δικό της την αιώνια γυναικεία ικεσία και προσμονή, πώς είμαι; εκείνη τη δίψα που υπάρχει και στις πιο προσγειωμένες γυναίκες, ν’ ακούν πράγματα για τον εαυτό τους. Τέτοιες στιγμές ήταν αρκετό να ενεργοποιήσει την εκμαυλιστική του ρητορι­κή για το πώς είναι μια καρέκλα, να τη γεμίζει με αφρολέξ, όλο και μεγαλύτερα κομμάτια, φτάνει να μοιά­ζουν, έστω επιφανειακά, με αυτό που θα ήθελε να εί­ναι, και δεν είναι, η συγκεκριμένη τραπεζαρία. Αμέσως ά­νοιγε σαν Συνεχεια ==>